Πολλές φορές έχω σκεφτεί να κάνω περιγραφή πάνω στις φωτογραφίες μου...

Γεγονός είναι, πως αρκετοί, κοιτώντας τα έργα μου, και συζητώντας τα μαζί μου , κατά καιρούς,  μου έδειξαν ανεπίτρεπτα επιφανειακή προσέγγιση. Μη δυνάμενοι ή μη έχοντας καν τη διάθεση να κοιτάξουν βαθύτερα... πέρα από το αισθητικό μέρος ,πέρα από το κλικ.....αχ , αυτό το κλικ..... δυστυχώς η τέχνη αυτή τείνει να γίνει απλά ένα καρτ ποστάλ...

Έτσι λοιπόν ,προβληματίστηκα, απόρησα, και σχεδόν πήρα την απόφαση , να μεταφέρω τις σκέψεις της φωτογραφικής προσέγγισης μου πάνω στην οθόνη,...... όμως το έργο πρέπει να ΜΙΛΑΕΙ, να ΚΛΑΙΕΙ, και να ΦΩΝΑΖΕΙ, από μόνο του, χωρίς περιγραφές....  

Και ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά, από αυτήν της μη κατανόησης ενός έργου...

Ένα κλικ λοιπόν

Μοναξιά